Este artigo pretende achegarse ao macrotexto de Tagen Ata de Xosé Luís Méndez Ferrín como exemplo da viabilidade dunha literatura que contribúe ao imaxinario nacional sen por iso concitar o rexeitamento dunha crítica literaria que ten asumido criterios e presupostos da posmodernidade
© 2001-2025 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados