O traballo narrativo e ensaístico da académica e escritora Terea Moure foi recoñecido no sistema galego como unha benvida novidade. Tal recepción vén reforzada tanto polos numerosos premios outorgados aos seus traballos como pola súa embalaxe, onde se ulizaron cualificativos coma "radical", "desafiante" ou "poliésdrico". Este artigo procura analizar e obxectivar o valor innovador da escrita de Moure a través dunha contratación entre a súa obra e as liñas teóricas e creativas da produción literaria feminista nos contextos galegos e internacional. Introduce a percepción de que a escrita de Moure representa, non un elemento revolucionario no contexto de narrativa feminista contemporánea galega, senón unha manifestación literaria iniciática ou consolidatoria doutras xa desenvolvidas na narrativa galega feminista dos oitenta.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados