Grupo de discusión: la apertura incoherente

• Autores: Javier Callejo Gallego
• Localización: Estudios de sociolingüística: Linguas, sociedades e culturas, ISSN 1576-7418, Vol. 3, Nº 1, 2002 (Ejemplar dedicado a: Técnicas de investigación social y sociolingüística / coord. por María Antonia Arias Fernández), págs. 91-110
• Idioma: español
• Texto completo no disponible (Saber más ...)
• Dialnet Métricas: 6 Citas
• Resumen
  • English

    As every social practice, the quotidian discourse is built by coherence and incoherences. In Bourdieu words, that is the logic of the practices Because is partially incoherent, the coherence is a work to the talker and to the audience. From social order perspective and as Freud pointed on, the coherence is a work from the censorship that depens on the inmediate context of discourse, from the social situation. In spite of this, conversational methods of social research as the interview, what are in very formal inmediat contexts, produce only the coherent dimension of discourse. The discussion group is a conversational method that gather the incoherent dimension. This conception follows Jesús Ibáñez, Ángel de Lucas, Alfonso Ortí and Luis Enrique Alonso works. So, the discussion group is a method nearer of casual or spontaneous discourse, where the social conflicts plays. This conception is a source of big capacity for this method and a border, because everything no is talked in public situations

  • galego

    Como ocorre con tódalas prácticas sociais, o discurso cotián constrúese a partir da coherencia e da incoherencia. En palabras de Bourdieu, así é a lóxica das prácticas. Porque é parcialmente incoherente, tanto o falante coma a audiencia teñen que facer un esforzo de coherencia. Desde a perspectiva da orde social e tal como sinalou Freud, a coherencia é un traballo da censura que depende do contexto inmediato en que se produce o discurso, da situación social. Malia isto, métodos de investigación social de carácter conversacional, como a entrevista, están en contextos inmediatos moi formais, producindo só a dimensión coherente do discurso. Polo contrario, o grupo de discusión é unha técnica conversacional que recolle a dimensión incoherente do discurso. Esta concepción atópase na liña da escola formada por Jesús Ibáñez, Ángel de Lucas, Alfonso Ortí e Luis Enrique Alonso. Así, o grupo de discusión é unha técnica máis próxima ó discurso informal ou espontáneo, que é onde teñen lugar os conflictos sociais. Esta concepción fundamenta o gran potencial desta técnica e é, á vez, a fonte das súas limitacións, xa que non todo se fala en situacións públicas