A marca ‘Zapatero Presidente’ (ZP) constituíu unha das campañas de comunicación política máis innovadoras e arriscadas da historia electoral española. A súa importancia radica no éxito obtido pola campaña, ao trasladar unha mensaxe única a unha audiencia complexa e heteroxénea. Para o seu estudo, o artigo observa o discurso dual da campaña, isto é, un discurso a un tempo orientado a votantes consolidados e mais a aqueles non decididos ou desencantados co partido. Analízase, como cerna do problema, a estratexia de compatibilización semántica das ideas de candidato e de partido.
The label ‘Zapatero Presidente’ (ZP) was one of the riskiest and most innovative strategies of political communication in Spanish electoral History. As this article puts it, it is relevant because it succeeded at conveying one single message to a complex and heterogeneous audience. The core issue to be solved was making the concepts ‘candidate’ and ‘party’ compatible, in order to reach not only consolidated voters but also hesitant and reluctant ones.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados