A realización do denominado “cinema desde pequenas nacións”, e particularmente daquelas con linguas minoritarias ou “minorizadas”, obriga a adoptar unha toma de posición que permita establecer un modo de entender a relación entre o filme e o espectador. Esa realidade é a que se nega no caso do cinema galego, frecuentemente excluído dos grandes centros de decisión cultural. A autora reflexiona sobre os esforzos por visualizar internacionalmente o “cinema das pequenas nacións”, neste caso a través dunha cultura cunha lingua minorizada como a galega, reivindicando ao mesmo tempo a súa capacidade para construír un cinema como ben económico-creativo no que a súa cultura se expresa.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados