Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Resumen de De peregrinos gitanos del siglo XV en el Camino a Santiago de Compostela: "Jojanó Baró o la gran fanfarronada"

Robert Plötz

  • español

    Hace unos 600 años, los gitanos, los pueblos Rom, conocidos bajo denominaciones diferentes en Europa, se asentaron en este continente, formando parte de la sociedad de diversos países. En su vida errante apenas dejaron testimonios históricos. De los seiscientos años de su historia en Europa el autor solamente va a tratar los primeros cien, el último siglo del Medioevo, en el cual los gitanos aparecieron en la percepción pública europea, es decir, en relatos de viajeros, en los libros municipales de cuentas, en crónicas, en la documentación de aranceles, registros de viajeros y documentación similar. A lo largo de este estudio surgirán una serie de preguntas: ¿qué vida llevaban los gitanos y de que vivían?, ¿qué tradiciones propias y qué pensamiento genuino tenían?, ¿qué confesión practicaron y por qué estaban tan mal considerados? El capítulo “Gitanos y peregrinos”, sobre todo en los caminos a Santiago de Compostela, enfoca la gran fanfarronada tramposa gracias a la cual los “gitanos” peregrinos lograron salvoconductos de gran calidad, limosnas, donativos y privilegios, incluso una jurisdicción propia. Se presentaron como duques y condes del Pequeño Egipto en penitencia durante siete años porque sus antepasados habían rehusado dar protección y albergue a la Santa familia en su huida a Egipto. Un apartado especial está dedicado a los peregrinos gitanos en los caminos de la Península Ibérica, siguiendo en especial la pista del conde Thomas y de su séquito, que vagó durante casi cuarenta años por Europa Occidental y España, además ofrece una lista de los gitanos mencionados documentados en el siglo XV. Debido a la creciente falta de entendimiento entre los gitanos y el resto de la población, y a la rigurosa política de asimilación por parte de los Reyes Católicos, en 1499 se dictó en Medina del Campo la primera Real Pragmática antigitana, válida en un principio solamente para el Reino de Castilla; seguidamente se otorgarían más de 280 pragmáticas para toda España.

    En resumen, no fueron los gitanos los que se introdujeron en la documentación literaria del Bajo Medievo, sino que fueron los europeos, que con ello querían definir y localizar a los recién llegados según su propio mundo imaginario. Y por último, en la documentación existente no aparece peregrino gitano alguno en Santiago de Compostela; el lugar mencionado más cercano es León.

  • English

    For about 600 years, Gypsies, the Rom people, known under different denominations in Europe, settled in this continent, forming part of the society of several countries. Throughout their nomadic lives, they scarcely left any historical testimonies. Of those six hundred years of history the author will only deal with the first hundred, the last century of the Middle Ages, in which the Gypsies came under the public perception in Europe, that is to say, in travellers’ tales, in the municipal accounts books, in chronicles, in the documentation of levies, registers of travellers and similar documentation.

    Throughout this study, a number of questions will arise: What kind of life did the Gypsies lead and what did they live from? What were their traditions and what particular thoughts did they have? What was their religion and why were they so negatively viewed? The chapter “Gypsies and Pilgrims”, above all in the Ways to Santiago de Compostela, focuses on the big bluff swindle whereby the pilgrim “Gypsies” obtained high quality safe conduct passes, alms, donations and privileges, including their own jurisdiction. They introduced themselves as Dukes and Counts of Little Egypt doing penance for seven years because their forefathers had refused to provide protection and lodgings to the Holy Family on its flight into Egypt. A special section is assigned to the Gypsy pilgrims on the routes in the Iberian Peninsula, in particular, following the tracks of Count Thomas and his entourage, which wandered through Western Europe including Spain for almost forty years. A list of the Gypsies mentioned and documented in the XV century is also provided. Owing to the growing lack of understanding between the Gypsies and the rest of population and the strict policy on assimilation of the Catholic Monarchs, in 1499 the first anti-gypsy Royal Pragmatic was issued in Medina del Campo, at first valid only for the Kingdom of Castile; but, almost immediately, more than 280 Pragmatics were issued for all of Spain.

    In short, it was not the Gypsies who inserted themselves into the literary documentation of the Low Middle Ages, but the Europeans who inserted them in order to define and locate those newly arrived in accordance with their own imaginary world. Finally, in the existing documentation, no Gypsy pilgrims appear in Santiago de Compostela; the nearest place mentioned is León.

  • galego

    Hai uns 600 anos, os xitanos, os pobos Rom, coñecidos baixo denominacións diferentes en Europa, asentáronse neste continente, formando parte da sociedade de diversos países. Na súa vida errante apenas deixaron testemuños históricos. Dos seiscentos anos da súa historia en Europa o autor só vai tratar os primeiros cen, o último século do Medievo, no cal os xitanos apareceron na percepción pública europea, é dicir, en relatos de viaxeiros, nos libros municipais de contas, en crónicas, na documentación de aranceis, rexistros de viaxeiros e documentación similar. Ao longo deste estudo xurdirán unha serie de preguntas: que vida levaban os xitanos e de que vivían?, que tradicións propias e que pensamento xenuíno tiñan?, que confesión practicaron e por que estaban tan mal considerados? O capítulo “Xitanos e peregrinos”, sobre todo nos camiños a Santiago de Compostela, enfoca a gran fanfurriñada tramposa grazas á cal os “xitanos” peregrinos lograron salvocondutos de gran calidade, esmolas, donativos e privilexios, mesmo unha xurisdición propia. Presentáronse coma duques e condes do Pequeno Exipto en penitencia durante sete anos porque os seus antepasados rexeitaran darlle protección e albergue á Santa familia na súa fuxida a Exipto. Un apartado especial está dedicado aos peregrinos xitanos nos camiños da Península Ibérica, seguindo en especial a pista do conde Thomas e do seu séquito, que vagou durante case corenta anos por Europa Occidental e España, ademais ofrece unha listaxe dos xitanos mencionados documentados no século XV. Por mor da crecente falta de entendemento entre os xitanos e o resto da poboación, e da rigorosa política de asimilación por parte dos Reis Católicos, en 1499 ditouse en Medina del Campo a primeira Real Pragmática antixitana, válida nun principio soamente para o Reino de Castela; seguidamente outorgaríanse máis de 280 pragmáticas para toda España.

    En resumo, non foron os xitanos os que se introduciron na documentación literaria do Baixo Medievo, senón que foron os europeos, que con iso querían definir e localizar os recentemente chegados segundo o seu propio mundo imaxinario. E por último, na documentación existente non aparece peregrino xitano ningún en Santiago de Compostela; o lugar mencionado máis próximo é León.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus