A prioridade e gran paixón de María Victoria Moreno −catedrática de Lingua e Literatura Castelá− foi o mundo do ensino. Da entrega e entusiasmo por facer, xa en plena ditadura franquista, unha escola diferente, máis achegada á vida, derivan outros moitos ángulos desta versátil activista cultural, galega no sentir e no vivir, que exerceu de mestra de mestres, libreira, editora, tradutora, ensaísta, narradora, poeta, sociolingüista, conferenciante... mais sempre, e por riba de todo, de MESTRA que dedicou máis tempo a formar creadores ca a conquistar para si a gloria dos escaparates. Sabedoría, sensibilidade, ética, entusiasmo e compromiso coa lingua galega e co país foron as súas armas máis potentes dentro e fóra das aulas. Da pegada que deixaron nela os seus mestres e mestras e da que ela foi sementando ao iluminar futuros no alumnado trata este relatorio.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados