O presente traballo ten como principal obxectivo outorgar unha ollada ao mundo da tolemia na sociedade galega de finais do século XIX, utilizando como fío condutor as achegas que neste ámbito realizaron dúas mulleres sobranceiras: Juana de Vega e Rosalía de Castro. Así, a través dos esforzos da Condesa de Espoz y Mina, e das páxinas da novela. El primer loco. Cuento extraño, daremos conta de como ambas mulleres aportaron o seu gran de area para solucionar un problema que Galicia viña atravesando dende tempo atrás, a necesidade de construír un manicomio no antigo mosteiro de Conxo para acoller aos enfermos mentais das catro provincias galegas.
© 2001-2024 Fundación Dialnet · Todos los derechos reservados