Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


Estandarización de las lenguas y construcción estatal en la antigua Yugoslavia

  • Autores: Francisco Manuel Villegas Cara, Almir Methadžović
  • Localización: Balkania, ISSN-e 2530-9676, ISSN 2172-5535, Nº. 4, 2013 (Ejemplar dedicado a: Las identidades y las lenguas en el área balcánica), págs. 64-82
  • Idioma: español
  • Enlaces
  • Resumen
    • español

      Los grupos étnicos entre los eslavos del sur, los que formaron parte de la antigua Yugoslavia, en su mayoría eran miembros de un núcleo lingüístico formado alrededor de una lengua única compuesta por dos variantes conocida bajo el nombre de Serbocroata – Croataserbio (srpskohrvatski – hrvatskosrpski).1 Desde la fundación de la Yugoslavia socialista hasta su fin, dos fuerzas ideológicas opuestas (centrifuga y centrípeta), concentradas en torno a Belgrado, por un lado, y a Zagreb por el otro, orbitaron el partido Comunista gobernante. Estas, frecuentemente, generaron crisis políticas que no pocas veces se convertían en crisis nacionales, étnicas y/o culturales, por lo tanto, lingüísticas. Esto dificultó y dañó el desarrollo de una narrativa común yugoslava. Cuando el comunismo yugoslavo se desmoronó y entre los conflictos étnicos emergieron nuevos Estados nación, la lógica nacionalista de exclusión mutua y máxima distinción forzaron la violación lingüística, por lo que cada lengua tendría que denominarse según el grupo étnico que la usase. Desde entonces, términos como bosnio, croata, montenegrino y serbio se refieren, paradójicamente, a lenguas diferentes pero iguales.

    • српски

      Etničke grupe Južnih Slovena koje su činile bivšu Jugoslaviju uglavnom su pripadale lingvističkom jezgru nastalom oko jednog jezika koji je obuhvatao dve varijante i koji je bio poznat pod imenom srpskohrvatski- hrvatskosrpski. Od osnivanja socijalističke Jugoslavije, pa sve do njenog raspada, dve suprotstavljene ideološke snage (centrifugalna i centripetalna), grupisane oko Beograda, sa jedne, i Zagreba, sa druge strane, kružile su oko vladajuće Komunističke partije. Često su dovodile do političkih kriza koje su se neretko pretvarale u nacionalne, etničke i/ili kulturne krize, a samim tim i lingvističke. To je otežalo i nanelo štetu razvoju zajedničkog jugoslovenskog narativa. Kada je jugoslovenski komunizam propao i kada su iz etničkih sukoba počele da se rađaju nove države-nacije, nacionalistička logika uzajamnog isključenja i produbljivanje razlika doveli su do nasilnog kršenja lingvističkih normi, te je svaki jezik morao da bude nazvan imenom etničke grupe koja se njime služila. Od tada se, paradoksalno, pojmovi bosanski, hrvatski, crnogorski i srpski odnose na različite, a opet iste jezike.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno