Ayuda
Ir al contenido

Dialnet


La gestión del agua y su influencia en la construcción del territorio

  • Autores: Ángeles Santos Vázquez
  • Directores de la Tesis: Joaquín Fernández Madrid (dir. tes.), Albert Cuchí i Burgos (codir. tes.)
  • Lectura: En la Universidade da Coruña ( España ) en 2017
  • Idioma: español
  • Número de páginas: 385
  • Tribunal Calificador de la Tesis: José Fariña Tojo (presid.), Amparo Casares-Gallego (secret.), Felipe Criado Boado (voc.)
  • Programa de doctorado: Programa Oficial de Doctorado en Arquitectura y Rehabilitación
  • Materias:
  • Enlaces
    • Tesis en acceso abierto en: RUC
  • Resumen
    • español

      El agua, fuente de vida, es el elemento más importante para comprender los paisajes culturales. Su necesaria movilización mediante el empleo de la gravedad conforma territorios mediante un sabio manejo. El ser humano ha sido capaz de generar paisajes habitables y revertir las originales condiciones negativas naturales en positivas, planteando técnicas de gestión y de funcionamiento muy próximas al ciclo del agua y a la naturaleza.

      Estudiar estas técnicas descubre las aldeas como “espacios hidráulicos” que manejan el agua de su territorio. Se pone de relieve un sistema complejo, absolutamente medido y construido según la estricta disciplina del agua, gestionado en “man común” desde el “casal”, célula base de la comunidad.

      Las distintas unidades hidráulicas se articulan entre sí, siempre con la preminencia de las situadas aguas arriba de manera que las situadas aguas abajo se verán beneficiadas de los “reboses”, en un conjunto coherente donde los distintos elementos, presas y levada se acoplan entre sí de manera que el agua está en continuo movimiento y uso: “el agua no duerme”.

      Con esta lógica se han creado sistemas que permiten adaptarse a la variabilidad de la naturaleza utilizando el recurso hídrico como un proceso en el que interviene el ser humano.

      Lecturas que permiten no solo entender históricamente un modo de ocupación, sino que revelan un conocimiento riquísimo de las condiciones locales y dan información para el desarrollo de nuevas técnicas que incorporen estos sabios principios.

    • English

      Water, source of life, is the most important element for understanding cultural landscapes.

      Its necessary mobilization through the use of gravity creates territories through a wise management. The human being has been able to generate inhabitable landscapes and revert negative natural original conditions into positive conditions by proposing management and functioning techniques very close to the water cycle and nature.

      By studying these techniques, it is possible to discover villages such as the “Hydraulic spaces” that manage water within its territory.

      This fact empathizes a complex system, which is absolutely measured and constructed according to the strict discipline of water, managed in “man común” from the “casal”, which is the base cell of the community.

      The different hydraulic units are articulated amongst themselves, always with the preminence of those located upstream so that those located downstream will benefit from “overflows” in a coherent set where the different elements, dams and levada are coupled together so water is in ceaselessly ongoing and use: “water does not sleep”.

      With this logic, a system that allows to adapt to the variability of nature using water resources as a process in which human being intervenes has been created. An interpretation that not only allows to historically understand a mode of occupation, but reveals a rich knowledge of local conditions and provides information for the development of new techniques that incorporate these wise principles.

    • galego

      A auga, fonte de vida, é o elemento máis importante para comprender as paisaxes culturais. A sua necesaria movilización mediante o empleo da gravedade conforma territorios mediante un sabio manexo. O ser humano foi capaz de xerar paisaxes habitables e revertir as orixinais condicións negativas naturais en positivas, planteando técnicas de xestión e de funcionamento moi próximas ó ciclo da auga e á natureza.

      Estudiar estas técnicas descubre as aldeas como “espacios hidráulicos” que manexan a auga do seu territorio. Ponse de relevo un sistema complexo, absolutamente medido e construido segundo a estricta disciplina da auga, xestionado en “man común” desde o “casal”, célula base da comunidade.

      As distintas unidades hidráulicas articulanse entre sí, sempre coa preminencia das situadas augas arriba de maneira que as situadas augas abaixo veranse beneficiadas dos “reboses”, nun conxunto coherente onde os distintos elementos, presas e levada acoplanse entre sí de maneira que a auga está en continuo movemento e uso: “a auga non durme”.

      Con esta lóxica crearonse sistemas que permiten adaptarse á variabilidade da natureza utilizando o recurso hídrico como un proceso no que interven o ser humano. Lecturas que permiten non só entender históricamente un modo de ocupación, senon que revelan un coñecemento riquísimo das condicións locais e dan información para o desenrolo de novas técnicas que incorporen estes sabios principios.


Fundación Dialnet

Dialnet Plus

  • Más información sobre Dialnet Plus

Opciones de compartir

Opciones de entorno